2 از 2 نتیجه
1 از 1 نتیجه
تخت جراحی یا تخت عمل یکی از انواع تخت های بیمارستانی است که بیمار در حین عمل جراحی روی آن دراز می کشد. تخت جراحی معمولاً در اتاق عمل یا مجموعه جراحی بیمارستان، مراکز جراحی سرپایی یا سایر مراکز درمانی که در آن جراحی انجام می شود ، مورد استفاده قرار می گیرد. طراحی این تخت به گونه ای است که به آسانی بتوان بیمار را در پوزیشن های مختلف قرارگیری برای عمل جراحی قرار داد. این پوزیشن ها بسته به سن بیمار و نوع عمل جراحی متفاوت خواهد بود.
کاربرد تخت عمل فراهم آوردن یک سطح بلند و در دسترس است که علاوه بر تثبیت موقعیت بیمار بر روی تخت به ایجاد بهترین دید در موضع جراحی برای تیم پزشکی کمک میکند. ضمائم مختلف تخت مانند پایه های لیتاتومی تخت جراحی بسته به نیاز مورد استفاده قرار می گیرند و از بیمار در برابر تحرک اضافه و ضربات احتمالی ناشی از آن مراقبت کرده به جراح در دسترسی به ناحیه مورد نظر کمک می کنند. جراحی های مختلفی بر روی میزهای عمل انجام می شود. این موارد شامل جراحی های قلب و عروق، زنان، کودکان و ارتوپدی است. به دلیل تنوع جراحی ها و انواع تخت های عمل، محدودیت های وزن و قد برای ایمنی بیمار در حین جراحی تعیین شده است.
بسیاری از عوامل بر تصمیم گیری در مورد نحوه قرارگیری بیمار در طی یک عمل جراحی تأثیر می گذارند:
• وضعیت کلی و شرایط فیزیولوژیک بدن بیمار
• طول عمل
• تکنیک هایی که باید در حین جراحی استفاده شود.
• در معرض قرار گرفتن موضع جراحی
• تغییرات آناتومی و فیزیولوژیکی مرتبط با بیهوشی
• شرایط استخوان و مفاصل
موقعیت های معمول جراحی عبارتند از: دراز کشیدن، ترندلنبرگ (Trendelenburg) ، ترندلنبرگ معکوس، دمر، لیتوتومی، نشسته و جانبی.
انواع پوزیشن های جراحی
تخت اتاق عمل را می توان به دو نوع مکانیکی و الکتریکی تقسیم بندی کرد:
که کنترل تخت و تغییر وضعیت بدن بیمار به وسیله اهرم های دستی و به صورت مکانیکی انجام می گیرد.
که تغییر وضعیت بدن بیمار به وسیله آن بسیار راحت تر است زیرا این کار توسط الکتروموتورهای موجود در تخت و با فشردن دکمه ای انجام می شود. برخی از انواع این تخت ها دارای ریموت کنترل نیز هستند.
در یکی دیگر از دسته بندی های تخت عمل می توان آن را براساس نوع کاربرد تقسیم بندی کرد. برای مثال برخی از تخت های عمل برای مصارف عکس برداری ساخته شده اند و با C-Arm (نوعی تصویر برداری از اندام ها) سازگار هستند. تخت های ارتوپدی، علاوه بر تمام قابلیت های تخت جراحی جنرال، دارای وسایل جانبی برای نگهداری یا کشش اندام بیمار در حین جراحی می باشند. از این تخت ها در جراحی های اندام فوقانی (مانند شانه و ستون فقرات) و سایر اندام های بدن استفاده می شود. بنابراین می توان گفت که میزهای جراحی سه دسته عمده دارند.
1-تخت جراحی عمومی: در طیف گسترده ای از روشهای جراحی مانند قلب و عروق، اطفال، زنان، مثانه صفرا و جراحی پلاستیک استفاده می شود. گرچه، تخت جراحی عمومی یک تخت تخصصی نیست، اما با ویژگی انعطاف پذیری و انطباق پذیری برای طیف وسیعی از عملیات جراحی طراحی شده است. تخت جراحی عمومی را می توان از نظر طول و عرض تنظیم، به هر دو طرف متمایل و یا به صورت افقی کج کرد. در بیشتر این تخت ها، قسمت سر قابل جابجایی است و همچنین انواع مختلفی از پایه های قابل اتصال به تخت وجود دارند. برای مثال پایه های لیتاتومی تخت جراحی که بیشتر در جراحی های دستگاه تناسلی، سیستم ادراری و حتی در تخت های بیمارستانی مربوط به معاینات واژینال و مقعدی و در تخت های اتاق زایمان به کار می رود. این پایه ها کمک می کنند تا پای بیمار در وضعیت بالاتر از سطح بدن قرار گیرد و پزشک یا جراح بتواند فعالیت خود را بهتر و سریع تر انجام دهد. این پایه ها دارای بندهایی جهت ثبات نگه داری پا در حالت 90 درجه هستند و گاها در بعضی موارد دارای جوراب مخصوص قرارگیری پا هستند.
پرستار در حال فیکس موقعیت قرار گیری پاها به کمک پایه لیتاتومی تخت جراحی
2-میز جراحی ارتوپدی
3-میز تصویربرداری رادیولوسنت
تخت مخصوص تصویربرداری دارای بدنه مقاوم به اشعه ایکس
• دارای ایستایی کامل
• قابلیت نصب قطعات اضافی روی آن
• ارتفاع قابل تنظیم
• طول و عرض تخت طوری باشد که دسترسی به موضع عمل به راحتی صورت گیرد.
• دارای یک تشک اسفنجی با قابلیت جدا شدن و شستوشو
• دارای پدال در قسمت پایین که باعث ثابت نگه داشتن تخت بر روی زمین نمناک و سهولت جابجایی در صورت نیاز می شود.
• طراحی مناسب به منظور تحمل وزن بیمار (حداقل وزن قابل تحمل باید 159 کیلوگرم باشد) و همچنین انعطاف پذیری برای تبدیل به پوزیشن های مختلف جراحی
• دارای استاندارد ها و تاییدیه های لازم
• ایمنی بالا مانند حفاظت در برابر اشتعال و عدم وجود بخش های تیز و
• دارای گارانتی و خدمات پس از فروش
• استفاده از قطعات استاندارد جهت جلوگیری از برق گرفتگی