02126745479
با ما در تماس باشید
با ما در تماس باشید
با ما در تماس باشید
3 از 3 نتیجه
1 از 1 نتیجه
دستگاه تنفس مصنوعی یا ونتیلاتور (Medical ventilator) دستگاهی است که کار تنفس را برای بیمارانی که به طور موقت یا دائم دچار مشکلات تنفسی هستند انجام می‌دهد. به عبارت دیگر در ریه می‌دمد و درنگ می‌کند و بازدم خودبخود انجام می‌شود. آغاز تهویهٔ مصنوعی با لوله‌گذاری تراشه فراهم می‌شود. پس از آن با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته که امروزه تحت کنترل ریز پردازنده ها هستند تنفس مصنوعی برای بیمار شروع می‌شود.
طبقه بندی مبتنی بر گرادیان فشار
طبقه بندی ونتیلاتور در طول دو دهه به شکلهای مختلفی در متون پزشکی تشریح شده است که یکی از اصول طبقه بندی تئوری گونه این وسیله ها مرتبط با فشار می باشد. فشار مورد نظر نیرویی است که ونتیلاتور برای انجام فرآیند تهویه به هدف مورد نظر اعمال می کند. بر اساس طبقه بندی مبتنی بر فشار سه کلاس اصلی وجود خواهد داشت:
همانگونه که قبلاً نیز اشاره شد این ونتیلاتورها با ایجاد فشار منفی در اطراف قفسه سینه بیمار موجب ایجاد اختلاف فشار شده و در نتیجه عمل ورود و خروج هوا انجام می پذیرد. با ایجاد فشار منفی حول قفسه سینه نیروی لازم جهت انبساط آن بوجود آمده و به این وسیله هوا وارد ششها می شود در طول فاز بازدم نیز فشار منفی با فشار اتمسفر جایگزین شده و به ششها اجازه داده می شود تا خالی و فاز بازدم به انجام برسد.
استفاده از ونتیلاتورهای فشار منفی پیچیدگی ها و مشکلاتی را به همراه دارد که از آن جمله می توان به دسترسی محدود جهت پرستاری از بیمار، ناتوانی در مانیتور صحیح مکانیک ششها و عدم آسایش بیمار اشاره کرد.
در این نوع ونتیلاتورها اساس کار ایجاد فشار مثبت در راههای تنفسی جهت باز شدن آنها می باشد. این فشار از طریق یک وسیله ماسکی شکل به بیمار اعمال می شود و فشار ایجاد شده نیروی لازم برای بزرگ شدن قفسه سینه و ششها را بوجود می آورد و در نتیجه هوا وارد سیستم تنفسی می شود. به طور کلی ونتیلاسیون فشار مثبت به دو گروه دارای مدهای کنترلی و دارای مدهای پشتیبانی طبق بندی می شوند
این ونتیلاتورها ترکیبی از دو حالت قبلی می باشند که با ایجاد فشار منفی خارج قفسه سینه و فشار مثبت داخل قفسه سینه موجب بوجود آمدن نیروی لازم برای حرکت هوا در شش ها می شوند.
یکی دیگر از معیارهای طبقه بندی ونتیلاتورها مکانیسمی است که به واسطه آن، دستگاه فاز دم را پایان می دهد که در این مورد مرحله تغییر از فاز دم به فاز بازدم مورد توجه می باشد و این فاکتور تاثیر قابل توجهی بر روی چگونگی طراحی ونتیلاتور گذاشته و الکترونیک دستگاه، مکانیسم های کنترلی، اندازه فیزیکی محفظه هوا و سایر ویژگی ها را تحت تاثیر قرار می دهد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی ونتیلاتورها در اندازه های کوچکتر و توانایی های بالاتری نسبت به ونتیلاتورهای نسل گذشته ساخته و ارائه می شوند نسل جدید ونتیلاتورها توسط ریزپردازنده ها (میکروپروسسورها) کنترل می شوند و این ریزپردازنده ها شیرهای مربوط به دم و بازدم، جریان، انتقال اطلاعات (نظیر اطلاعات مربوط به فشار، حجم، فلو و …) بدست آمده از سیستم حسگرها به سمت صفحه نمایش و آلارمهای سیستم را تحت کنترل و مدیریت خود دارند.
البته به این نوع ونتیلاتورها ونتیلاتور کنترل حجمی یا ونتیلاتور حجمی نیز گفته می شود در این روش می توان حجم هوای دمی Vt را تنظیم نمود تا به هنگامیکه حجم هوای اعمال شده توسط ونتیلاتور به این عدد رسید مرحله دم پایان داده شود در این روش هوا و اکسیژن با یک فلوی ثابت به ریه اعمال می شوند و در نتیجه فشار اوج در مسیر هوایی ممکن است بیش از آن چیزی باشد که برای انبساط ریه ها لازم است و از آنجا که حجم ثابت است فشار مسیر هوایی با تغییر شلی یا کامپلیانس ریه ها در افراد مختلف تغییر خواهد کرد. مشکل عمده این روش این است که در برخی بیماریهای تنفسی امکان اعمال فشار بیش از حد به مجاری تنفسی وجود دارد بنابراین همراه با کنترل حجم باید حداکثر فشار اعمالی نیز قابل کنترل باشد. با توجه به اینکه در این روش حجم تنفسی در دقیقه ثابت است کاربرد آن محدود بوده و تمایل زیادی به استفاده از آن وجود ندارد.
در اینونتیلاتورها می توان فشار دم را تنظیم کرد. زمانی که فشار مسیر هوایی به این حد برسد عمل دم خاتمه می یابد . در دستگاههایی که دارای سیستم PIP یا حداکثر فشار دمی هستند به خاطر اینکه فشار در مسیر آنها محدود است حجم هوای دم در آنها به کامپلیانس ریه و قفسه سینه وابسته است. مزیت عمده ی این روش کاهش تدریجی فلوی تنفس در حین دم است بر خلاف روش قبلیVCVکه ثابت بود. در این روش تغییر ناگهانی فلو وجود ندارد و نیز جذب گازهای تنفسی بهتر صورت می گیرد. مشکل عمده این روش این است که تغییرات دینامیکی در دستگاه تنفسی باعث تغییر حجم حیاتی می گردد بنابراین در کنار این روش باید پارامترها و منحنی های تنفسی به خوبی نمایش داده شوند و این روش تنها در بیمارانی که واقعا بدان نیازمند هستند (نوزادان و اطفال) استفاده شود.
در این روش از تهویه مکانیکی، زمان دم مشخص است و هنگامیکه این زمان سپری شود عمل دم خاتمه می یابد بعبارت دیگر پارامتر اصلی در این نوع ونتیلاسیون، زمان دم می باشد که با مشخص می شود.
در این ونتیلاتورها فاز دم هنگامی پایان می یابد که مقدار فلو به سطح بحرانی افت کند . در بسیاری از ونتیلاتورهای امروزی همه سیکل بندی های تشریح شده به صورت مدهای مختلف وجود دارند.
